Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Χρόνια δημιουργικά

                                                             (φωτογραφία Νίκος Τσούλος)
 
   Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε μέρα μόλις μπω στο facebook, είναι να κοιτάξω τις ειδοποιήσεις γενεθλίων. Να μην ξεχάσω κανέναν, να ευχηθώ σε όλους, γιατί γνωρίζω πως η γενέθλια μέρα είναι ξεχωριστή για τον καθένα μας. Ιδιαίτερη. Γεμάτη συγκινήσεις, νοσταλγία, προβληματισμούς αλλά και χαρά.
   Χαρά κυρίως για την ωριμότητα που μας φέρνουν τα προστιθέμενα χρόνια και κάποιοι νομίζω καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ. Όπως λένε, άλλωστε, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, ωριμάζουν. Κι αυτή η ωρίμανση έχει τη χάρη της, τη γοητεία της, τη νοστιμιά της, σαν το κρασί ή το τυρί, που όσο παλαιότερο είναι, τόσο και γευστικότερο, τόσο και μεγαλώνει η αξία του.
   Χρόνια πολλά, λοιπόν, γιατί ξέρω πως αυτήν την ιδιαίτερη μέρα έχουμε ανάγκη να το ακούσουμε, από φίλους αλλά και γνωστούς, να νιώσουμε πως δεν μας ξεχνάνε.
   Χρόνια πολλά με υγεία κι ευτυχία, γιατί αυτά είναι τα δύο πρώτα, απαραίτητα συστατικά της συνταγής για μια καλή ζωή. Κι από κει και ύστερα, οι ευχές εναλλάσσονται, ανάλογα με το τι θεωρεί κανείς σημαντικό να έχει.
   «Χρόνια πολλά, με υγεία, ευτυχισμένα και δημιουργικά», έγραψα κι εγώ σε έναν γνωστό μου, ο οποίος είναι γνωστός καλλιτέχνης. Μαζί με τις ευχαριστίες του, μου απάντησε: «Αν είναι δημιουργικά, θα είναι οπωσδήποτε και ευτυχισμένα».
   Και με έκανε να χαμογελάσω με την αλήθεια του λόγου του.
   Το Βικιλεξικό γράφει για το ρήμα «δημιουργώ»: (μεταβατικό) παράγω κάτι από το μηδέν. (μεταβατικό) φτιάχνω κάτι καινούριο, είτε επειδή θα είναι χρήσιμο, είτε στο πλαίσιο μιας καλλιτεχνικής δραστηριότητας. (αμετάβατο) ασχολούμαι δημιουργικά με κάτι καινούριο, συνήθως ασχολούμενος με μια από τις καλές τέχνες, πχ «μην ενοχλείτε τον καλλιτέχνη, αυτή τη στιγμή δημιουργεί!».
   Καταλαβαίνουμε ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς καλλιτέχνης για να δημιουργήσει. Ή, για να το πω αλλιώς, όλοι μας είμαστε καλλιτέχνες της δικής μας προσωπικής ζωής. Γιατί συνεχώς δημιουργούμε, από τη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε – είναι στη φύση του ανθρώπου να δημιουργεί. Από μία μικροκατασκευή που θα φτιάξουμε για το σπίτι, μια ζωγραφιά μουτζουρώνοντας στο χαρτί την ώρα που μιλάμε ίσως στο τηλέφωνο, έως και τις αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή μας για τη ζωή μας, τις δραστηριότητές μας, τις συμμετοχές μας σε εθελοντικές, ανθρωπιστικές, σχολικές δράσεις κλπ.
   «Η ζωή η ίδια είναι ένα λεπτό στρώμα μπογιάς επάνω στον πλανήτη, και το πινέλο το κρατάμε εμείς», λέει ο Αμερικανός φιλόσοφος Daniel Dennett.
   Μάλιστα, όσο καλύτερα τα καταφέρνουμε (όσο καλό το αποτέλεσμα), τόσο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αποκτάμε (μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας) και βουτάμε στον επόμενο στόχο μας με μεγαλύτερη όρεξη και μεράκι. Με μεγαλύτερη δημιουργικότητα.
   Πόση ικανοποίηση, πόση χαρά μας φέρνει αυτό! Να ξέρουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι! Νιώθουμε πιο γεμάτοι μέσα μας, πιο ευτυχισμένοι. Κι όταν οι προσπάθειές μας επιβραβεύονται, είτε από τον κόσμο είτε από την πορεία που μας δικαιώνει, νιώθουμε ακόμα πιο δυνατοί. Η χαρά της δημιουργίας, συνηθίζουμε να λέμε.
   Αντιθέτως, υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που νιώθουν τη ζωή τους να βαλτώνει. Να μένει ίδια χωρίς πρόοδο, χωρίς μια πινελιά δημιουργικότητας. Πιθανό να το έχουμε πάθει όλοι λίγο – πολύ, σε κάποια περίοδο της ζωής μας. Ίσως σε στιγμές που κάναμε πράγματα που δεν μας γέμιζαν πραγματικά. Ο Αμερικανός ψυχολόγος Leshan Lawrence γράφει σε κάποιο βιβλίο του: «Η δυστυχία, σχεδόν πάντα, δείχνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που δεν ακολουθήθηκε, ένα ταλέντο που δεν καλλιεργήθηκε, ένας εαυτός που δεν αναγνωρίστηκε».
   Θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι η δημιουργική ζωή είναι κι αυτή μια τέχνη, που δεν την κατέχουν όλοι το ίδιο. Πιστεύω όμως ότι το κλειδί είναι να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε και να ακολουθούμε το ένστικτό μας αλλά και την καρδιά μας.
   Τότε, τα χρόνια μας «Αν είναι δημιουργικά, θα είναι οπωσδήποτε και ευτυχισμένα».

(Δημοσιευμένο στην εφημερίδα Σαμιακόν Βήμα samiakonvima.blogspot.gr/ στις 18 Μαΐου 2015)

2 σχόλια:

  1. Καλορίζικο Ιωάννα :)
    Σήμερα το ανακάλυψα και χάρηκα πολύ!!!
    Πήρε τη θέση του βέβαια και στο Μπάλο και στα Κουμέικα
    Καλή συνέχεια στις "Στιγμές" σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή